حضرت ادریس از اجداد حضرت نوح علیه السلام و از نخستین پیامبران است که برای راهنمایی مردم خود بر انگیخته شد و این منصب نبوت و مختصات آن و اسم اعظم و مقام وصایت نصیب وی گردید. محل ولادت او را سرزمین بابل و برخی شهر "منف" پایتخت قدیم مصر گفته اند. در قرآن کریم نام او دو مرتبه آورده شده: یک بار در سوره مریم آیه56، و دیگری در سوره انبیا آیه 85. علت نام او به ادریس در روایات، کثرت اشتغال وی به درس و کتابها گفته شده است. ادریس واژه ایست غیر تازی. یونانیان او را " هرمس " می گفتند و سرچشمه علم و دانش و معرفت میدانستند. وی در حکمت خلقت و عظمت آسمان و زمین بسیار فکر میکرد و مردم را نیز به فکر و استدلال وامیداشت. به مردم میگفت که باید راهی را برای پرستش خدا پیدا کنیم. خداوند هم آنها را راهنمایی کرد و نیایش آنها را قبول نمود و ادریس را به پیام آوری انتخاب کرد و چندین صحیفه برای او فرستاد. هر یک از آنها نامهای جداگانه ای دارد، مانند صحیفه حمد، صحیفه خلق، صحیفه رزق، صحیفه معرفت و... غیره. وی خیاط بود و به نقلی اولین کسی بود که لباس دوخت و پوشید، زیرا تا آن زمان، لباس مردم از پوست بود. همچنین او اولین کسی بود که قلم را برای نوشتن به دست گرفت و به دانش ستاره شناسی و حساب پرداخت.
عبدالوهاب نجار در قصص الانبیاء خود نقل میکند که ادریس به مصر آمد و در آنجا به دعوت مردم به اطاعت از حق مشغول شد. سیاست و آداب تمدن و قوانین مملکت و طرز اداره شهرها را به آنها یاد داد. ادریس بسیار راستگو بود و لذا به فرزندان و پیروان خودش هم بسیار سفارش میکرد که در راه راستگویی و درستکاری کوشش کنید و خدا را پرستش نمایید. او خود با چند نفر همراهانش به آن راه، عبادت خدا کردند، اما آن کسانی که سخنان او را نپذیرفتند دچار خشم و غضب خدا شدند و از بین رفتند و به تدریج هم آیین یکتاپرستی ادریس دچار بدعت ها شد تا زمانی که خداوند نوح را به پیغمبری برگزید. در زمان ادریس فرشتگان با آدمیان دمخور بودند تا اینکه به سبب گناه و آلودگی خاکیان، فرشتگان از همنشینی با آنها فاصله گرفتند و آن رابطه آدمی و فرشته قطع شد. درباره عمر حضرت ادریس اختلاف است. بین 300 تا 360 سال، اقوال مختلف ذکر شده است که او را زنده و یا بعد از مرگش به آسمان برده اند.